Hoewel de term eten in de naam zit, gaat het bij eetstoornissen om meer dan alleen eten. Het zijn complexe psychische aandoeningen die vaak de tussenkomst van medische en psychologische experts vereisen om hun koers te veranderen.
Deze stoornissen worden beschreven in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders van de American Psychiatric Association, vijfde editie (DSM-5).
Alleen al in de Verenigde Staten hebben naar schatting 20 miljoen vrouwen en 10 miljoen mannen op enig moment in hun leven een eetstoornis.
Afvallen
Spieren opbouwen
Gezond eten
Nieuwe keukens verkennenDit artikel beschrijft 6 van de meest voorkomende soorten eetstoornissen en hun symptomen.
Wat zijn eetstoornissen?
Eetstoornissen zijn een reeks psychische aandoeningen die ervoor zorgen dat ongezonde eetgewoonten ontstaan. Ze kunnen beginnen met een obsessie met eten, lichaamsgewicht of lichaamsvorm.
In ernstige gevallen kunnen eetstoornissen ernstige gevolgen voor de gezondheid hebben en zelfs de dood tot gevolg hebben als ze niet worden behandeld.
Mensen met een eetstoornis kunnen verschillende symptomen hebben. De meeste omvatten echter de ernstige beperking van voedsel, eetbuien of zuiveringsgedrag zoals braken of overmatig sporten.
Hoewel eetstoornissen mensen van elk geslacht in elke levensfase kunnen treffen, worden ze het vaakst gemeld bij adolescenten en jonge vrouwen. Tot 13% van de jongeren kan op 20-jarige leeftijd ten minste één eetstoornis ervaren.
Samenvatting: Eetstoornissen zijn psychische aandoeningen die worden gekenmerkt door een obsessie met voedsel of lichaamsvorm. Ze kunnen iedereen treffen, maar komen het meest voor bij jonge vrouwen.
Wat veroorzaakt eetstoornissen?
Experts zijn van mening dat eetstoornissen door verschillende factoren kunnen worden veroorzaakt.
Een daarvan is genetica. Tweelingen- en adoptiestudies met tweelingen die bij de geboorte van elkaar werden gescheiden en door verschillende families werden geadopteerd, leveren enig bewijs dat eetstoornissen erfelijk kunnen zijn.
Dit soort onderzoek heeft over het algemeen aangetoond dat als de ene tweeling een eetstoornis krijgt, de ander gemiddeld 50% kans heeft om er ook een te ontwikkelen.
Persoonlijkheidskenmerken zijn een andere oorzaak. Met name neuroticisme, perfectionisme en impulsiviteit zijn drie persoonlijkheidskenmerken die vaak verband houden met een hoger risico op het ontwikkelen van een eetstoornis.
Andere mogelijke oorzaken zijn onder meer de waargenomen druk om dun te zijn, culturele voorkeuren voor dun zijn en blootstelling aan media die dergelijke idealen promoten.
Bepaalde eetstoornissen lijken meestal niet te bestaan in culturen die niet zijn blootgesteld aan westerse idealen van slankheid.
Dat gezegd hebbende, cultureel aanvaarde idealen van slankheid zijn zeer aanwezig in veel delen van de wereld. Toch ontwikkelen in sommige landen maar weinig mensen een eetstoornis. Ze worden dus waarschijnlijk veroorzaakt door een combinatie van factoren.
Meer recentelijk hebben experts voorgesteld dat verschillen in hersenstructuur en biologie ook een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van eetstoornissen.
Vooral de niveaus van de hersenboodschappers serotonine en dopamine kunnen factoren zijn.
Er zijn echter meer studies nodig voordat sterke conclusies kunnen worden getrokken.
Samenvatting: Eetstoornissen kunnen door verschillende factoren worden veroorzaakt. Deze omvatten genetica, hersenbiologie, persoonlijkheidskenmerken en culturele idealen.
1. Anorexia nervosa
Anorexia nervosa is waarschijnlijk de meest bekende eetstoornis.
Voorgesteld voor u: Orthorexia: wanneer gezond eten een stoornis wordt
Het ontwikkelt zich over het algemeen tijdens de adolescentie of jonge volwassenheid en heeft de neiging om meer vrouwen dan mannen te treffen.
Mensen met anorexia beschouwen zichzelf over het algemeen als overgewicht, zelfs als ze gevaarlijk ondergewicht hebben. Ze hebben de neiging om constant hun gewicht in de gaten te houden, bepaalde soorten voedsel te vermijden en hun calorieën ernstig te beperken.
Symptomen van anorexia nervosa
Veel voorkomende symptomen van anorexia nervosa zijn:
- aanzienlijk ondergewicht hebben in vergelijking met mensen van vergelijkbare leeftijd en lengte
- zeer beperkte eetpatronen
- een intense angst om aan te komen of aanhoudend gedrag om gewichtstoename te voorkomen, ondanks ondergewicht
- een meedogenloos streven naar slankheid en onwil om een gezond gewicht te behouden
- een grote invloed van lichaamsgewicht of waargenomen lichaamsvorm op het gevoel van eigenwaarde
- een vertekend lichaamsbeeld, inclusief ontkenning van ernstig ondergewicht
Obsessief-compulsieve symptomen zijn ook vaak aanwezig. Veel mensen met anorexia zijn bijvoorbeeld vaak bezig met constante gedachten over eten, en sommigen kunnen obsessief recepten verzamelen of voedsel hamsteren.
Zulke personen kunnen ook moeite hebben met eten in het openbaar en vertonen een sterk verlangen om hun omgeving te beheersen, waardoor hun vermogen om spontaan te zijn wordt beperkt.
Anorexia is officieel onderverdeeld in twee subtypes: het beperkende type en het eetbuien- en zuiveringstype.
Personen met het beperkende type verliezen alleen gewicht door diëten, vasten of overmatige lichaamsbeweging.
Personen met het type eetbuien en purgeren kunnen grote hoeveelheden voedsel eten of heel weinig eten. In beide gevallen, nadat ze hebben gegeten, zuiveren ze door middel van activiteiten zoals braken, laxeermiddelen of diuretica gebruiken of overmatig sporten.
Voorgesteld voor u: Eetbuienstoornis: Symptomen, oorzaken, en hulp vragen
Anorexia kan zeer schadelijk zijn voor het lichaam. In de loop van de tijd kunnen mensen die ermee leven het dunner worden van hun botten, onvruchtbaarheid, broos haar en nagels en de groei van een laag fijn haar over hun hele lichaam ervaren.
In ernstige gevallen kan anorexia leiden tot hart-, hersen- of multi-orgaanfalen en overlijden.
Samenvatting: Mensen met anorexia nervosa kunnen hun voedselinname beperken of compenseren door verschillende zuiveringsgedragingen. Ze hebben een intense angst om aan te komen, zelfs als ze ernstig ondergewicht hebben.
2. Boulimia nervosa
Boulimia nervosa is een andere bekende eetstoornis.
Net als anorexia ontwikkelt boulimia zich meestal tijdens de adolescentie en vroege volwassenheid en lijkt minder vaak voor te komen bij mannen dan bij vrouwen.
Mensen met boulimia eten vaak ongewoon grote hoeveelheden voedsel in een bepaalde periode.
Elke eetbui-episode gaat meestal door totdat de persoon pijnlijk vol raakt. Tijdens een eetbui heeft de persoon gewoonlijk het gevoel dat hij niet kan stoppen met eten of niet kan controleren hoeveel hij eet.
Eetbuien kunnen voorkomen bij elk type voedsel, maar komen het meest voor bij voedsel dat het individu normaal gesproken zou vermijden.
Personen met boulimia proberen vervolgens te zuiveren om de verbruikte calorieën te compenseren en darmongemakken te verlichten.
Veelvoorkomend zuiveringsgedrag is onder meer gedwongen braken, vasten, laxeermiddelen, diuretica, klysma's en overmatige lichaamsbeweging.
Symptomen kunnen erg lijken op die van de eetbuien of zuiverende subtypes van anorexia nervosa. Mensen met boulimia behouden echter meestal een relatief normaal gewicht in plaats van ondergewicht te krijgen.
Symptomen van boulimia nervosa
Veel voorkomende symptomen van boulimia nervosa zijn:
- terugkerende episodes van eetaanvallen met een gevoel van gebrek aan controle
- terugkerende episodes van ongepast zuiveringsgedrag om gewichtstoename te voorkomen
- zelfrespect overdreven beïnvloed door lichaamsvorm en gewicht
- angst om aan te komen, ondanks een normaal gewicht
Bijwerkingen van boulimia kunnen zijn: een ontstoken en zere keel, gezwollen speekselklieren, versleten tandglazuur, tandbederf, zure reflux, irritatie van de darm, ernstige uitdroging en hormonale stoornissen.
Voorgesteld voor u: 15 nuttige tips om eetbuien te overwinnen
In ernstige gevallen kan boulimia ook een onbalans veroorzaken in de niveaus van elektrolyten, zoals natrium, kalium en calcium. Dit kan een beroerte of een hartaanval veroorzaken.
Samenvatting: Mensen met boulimia nervosa eten grote hoeveelheden voedsel in korte perioden en zuiveren vervolgens. Ze zijn bang om aan te komen ondanks een normaal gewicht.
3. Eetbuistoornis
Binge eating disorder wordt beschouwd als een van de meest voorkomende eetstoornissen, vooral in de Verenigde Staten.
Het begint meestal tijdens de adolescentie en vroege volwassenheid, hoewel het zich later kan ontwikkelen.
Personen met deze stoornis hebben symptomen die lijken op die van boulimia of het eetbui-subtype van anorexia.
Ze eten bijvoorbeeld gewoonlijk ongewoon grote hoeveelheden voedsel in relatief korte perioden en voelen een gebrek aan controle tijdens eetbuien.
Mensen met een eetbuistoornis beperken de calorieën niet en gebruiken geen zuiveringsgedrag, zoals braken of overmatige lichaamsbeweging, om hun eetbuien te compenseren.
Symptomen van eetbuistoornis
Veel voorkomende symptomen van een eetbuistoornis zijn:
- snel, in het geheim en tot onaangenaam vol, snel grote hoeveelheden voedsel eten, ondanks dat je geen honger hebt
- een gebrek aan controle voelen tijdens afleveringen van eetaanvallen
- gevoelens van angst, zoals schaamte, walging of schuldgevoelens, bij het nadenken over het eetbuiengedrag
- geen gebruik van zuiveringsgedrag, zoals caloriebeperking, braken, overmatige lichaamsbeweging of gebruik van laxeermiddelen of diuretica, om de eetbuien te compenseren
Mensen met een eetbuistoornis hebben vaak overgewicht of obesitas. Dit kan hun risico op medische complicaties in verband met overgewicht verhogen, zoals hartaandoeningen, beroertes en diabetes type 2.
Samenvatting: Mensen met een eetbuistoornis consumeren regelmatig en ongecontroleerd grote hoeveelheden voedsel in korte perioden. In tegenstelling tot mensen met andere eetstoornissen zuiveren ze niet.
4. Pica
Pica is een andere eetstoornis waarbij dingen worden gegeten die niet als voedsel worden beschouwd.
Personen met pica hunkeren naar niet-voedingsstoffen, zoals ijs, vuil, aarde, krijt, zeep, papier, haar, stof, wol, kiezelstenen, wasmiddel of maizena.
Pica kan voorkomen bij volwassenen, maar ook bij kinderen en adolescenten. Dat gezegd hebbende, wordt deze aandoening het vaakst waargenomen bij kinderen, zwangere vrouwen en personen met een verstandelijke handicap.
Personen met pica lopen mogelijk een verhoogd risico op vergiftiging, infecties, darmletsel en voedingstekorten. Afhankelijk van de ingenomen stoffen kan pica dodelijk zijn.
Om als pica te worden beschouwd, mag het eten van niet-voedingsstoffen echter geen normaal onderdeel zijn van iemands cultuur of religie. Bovendien mag het niet als een sociaal aanvaardbare praktijk worden beschouwd door iemands leeftijdsgenoten.
Samenvatting: Personen met pica hebben de neiging om te hunkeren naar en het eten van niet-voedingsstoffen. Deze aandoening kan vooral kinderen, zwangere vrouwen en personen met een verstandelijke handicap treffen.
5. Ruminatiestoornis
Ruminatiestoornis is een andere nieuw erkende eetstoornis.
Het beschrijft een toestand waarin een persoon voedsel uitbraakt dat ze eerder hebben gekauwd en ingeslikt, het opnieuw kauwt en het vervolgens opnieuw doorslikt of uitspuugt.
Dit herkauwen gebeurt meestal binnen de eerste 30 minuten na een maaltijd. In tegenstelling tot medische aandoeningen zoals reflux, is het vrijwillig.
Deze aandoening kan zich ontwikkelen tijdens de kindertijd, kindertijd of volwassenheid. Bij zuigelingen ontwikkelt het zich meestal tussen de leeftijd van 3-12 maanden en verdwijnt het vaak vanzelf. Kinderen en volwassenen met de aandoening hebben meestal therapie nodig om het op te lossen.
Als de herkauwstoornis niet verdwijnt bij zuigelingen, kan dit leiden tot gewichtsverlies en ernstige ondervoeding die fataal kan zijn.
Voorgesteld voor u: IJzertekort: symptomen, tekenen en oorzaken
Volwassenen met deze aandoening kunnen de hoeveelheid voedsel die ze eten beperken, vooral in het openbaar. Dit kan ertoe leiden dat ze afvallen en ondergewicht krijgen.
Samenvatting: Een herkauwstoornis kan mensen in alle levensfasen treffen. Mensen met de aandoening braken over het algemeen het voedsel uit dat ze onlangs hebben ingeslikt. Daarna kauwen ze het opnieuw en slikken het door of spugen het uit.
6. Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis
Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis is een nieuwe naam voor een oude stoornis.
De term vervangt wat bekend stond als een "voedingsstoornis van de kindertijd en vroege kinderjaren", een diagnose die eerder was voorbehouden aan kinderen jonger dan 7 jaar.
Hoewel een vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis zich in het algemeen tijdens de kindertijd of vroege kinderjaren ontwikkelt, kan deze tot in de volwassenheid aanhouden. Bovendien komt het even vaak voor bij mannen als bij vrouwen.
Personen met deze stoornis ervaren eetstoornissen, hetzij door een gebrek aan interesse in eten, hetzij door een afkeer van bepaalde geuren, smaken, kleuren, texturen of temperaturen.
Symptomen van vermijdende/beperkende voedselinnamestoornis
Veel voorkomende symptomen van een vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis zijn:
- vermijding of beperking van voedselinname waardoor de persoon niet voldoende calorieën of voedingsstoffen kan eten
- eetgewoonten die normale sociale functies verstoren, zoals eten met anderen
- gewichtsverlies of slechte ontwikkeling voor leeftijd en lengte
- tekorten aan voedingsstoffen of afhankelijkheid van supplementen of sondevoeding
Het is belangrijk op te merken dat een vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis verder gaat dan normaal gedrag, zoals kieskeurig eten bij peuters of een lagere voedselinname bij oudere volwassenen.
Voorgesteld voor u: Hoe een voedselverslaving te overwinnen?
Bovendien omvat het niet het vermijden of beperken van voedsel vanwege gebrek aan beschikbaarheid of religieuze of culturele praktijken.
Samenvatting: Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis is een eetstoornis die ervoor zorgt dat mensen te weinig eten. Dit is ofwel te wijten aan een gebrek aan interesse in voedsel of een intense afkeer van hoe bepaalde voedingsmiddelen eruitzien, ruiken of smaken.
Andere veel voorkomende eetstoornissen
Naast de zes bovengenoemde eetstoornissen zijn er ook minder bekende of minder vaak voorkomende eetstoornissen. Deze vallen over het algemeen onder een van de drie categorieën:
- Zuiveringsstoornis. Personen met een zuiveringsstoornis gebruiken vaak zuiveringsgedrag, zoals braken, laxeermiddelen, diuretica of overmatige lichaamsbeweging, om hun gewicht of vorm onder controle te houden. Ze binge echter niet.
- Nachtelijk eetsyndroom. Personen met dit syndroom eten vaak overmatig, vaak na het ontwaken uit de slaap.
- Andere gespecificeerde voedings- of eetstoornis (OSFED). Hoewel niet gevonden in de DSM-5, omvat dit alle andere aandoeningen die symptomen hebben die lijken op die van een eetstoornis, maar die niet in een van de bovenstaande categorieën passen.
Een aandoening die momenteel mogelijk onder OSFED valt, is orthorexia. Hoewel steeds vaker genoemd in de media en in wetenschappelijke studies, moet orthorexia nog worden erkend als een aparte eetstoornis door de huidige DSM.
Personen met orthorexia hebben de neiging om een obsessieve focus te hebben op gezond eten, in een mate die hun dagelijks leven verstoort.
De getroffen persoon kan bijvoorbeeld hele voedselgroepen elimineren, uit angst dat ze ongezond zijn. Dit kan leiden tot ondervoeding, ernstig gewichtsverlies, moeilijk buitenshuis eten en emotionele stress.
Personen met orthorexia richten zich zelden op afvallen. In plaats daarvan hangt hun eigenwaarde, identiteit of tevredenheid af van hoe goed ze voldoen aan hun zelfopgelegde dieetregels.
Voorgesteld voor u: Laxeermiddelen om af te vallen: Werken ze en zijn ze veilig?
Samenvatting: Zuiveringsstoornis en nachtelijk eetsyndroom zijn twee aanvullende eetstoornissen die momenteel niet goed worden beschreven. De OSFED-categorie omvat alle eetstoornissen, zoals orthorexia, die niet in een andere categorie passen.
Samenvatting
De bovenstaande categorieën zijn bedoeld om een beter begrip te geven van de meest voorkomende eetstoornissen en om mythes over hen te verdrijven.
Eetstoornissen zijn psychische aandoeningen die meestal behandeling vereisen. Ze kunnen ook schadelijk zijn voor het lichaam als ze niet worden behandeld.
Als u een eetstoornis heeft of iemand kent die er mogelijk een heeft, zoek dan hulp bij een arts die gespecialiseerd is in eetstoornissen.
