Artsen gebruiken de BMI vaak om de gezondheid te controleren. Voor velen is het echter geen precieze maatstaf voor obesitas en de nauwkeurigheid varieert per individu.
Onderzoekers gebruiken vaak de Body Mass Index (BMI) om trends in obesitas bij verschillende bevolkingsgroepen te observeren.
Het is ook een hulpmiddel voor professionals in de gezondheidszorg om de gezondheid van een persoon te evalueren.
Afvallen
Spieren opbouwen
Gezond eten
Nieuwe keukens verkennenToch is er een groeiende bezorgdheid in de medische wereld over het gebruik van de BMI als maatstaf voor gezondheid en obesitas vanwege de opmerkelijke tekortkomingen, vooral bij het evalueren van de gezondheid van zwarte, Latijns-Amerikaanse en andere groepen.
Ondanks deze zorgen pleiten sommige gezondheidsinstellingen nog steeds voor het aanhouden van een bepaalde BMI om het risico op ziekten te verlagen.
Dit artikel gaat in op het begrip BMI en de relevantie ervan voor de gezondheid van vrouwen.
Inhoudsopgave
BMI grafiek en calculator
BMI maakt geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. Het is een eenvoudige formule die lengte en gewicht gebruikt om een getal te berekenen dat iemands lichaamsvetgehalte weergeeft.
Deze aantallen passen binnen de volgende categorieën:
- Minder dan 16,5: ernstig ondergewicht
- Minder dan 18,5: ondergewicht
- 18,5-24,9: normaal gewicht
- 25,0-29,9: overgewicht
- 30,0-34,9: zwaarlijvigheidsklasse 1
- 35,0-39,9: zwaarlijvigheidsklasse 2
- 40 of hoger: zwaarlijvigheidsklasse 3
Deze calculator kan je helpen bij het bepalen van je BMI en je geschatte dagelijkse calorieën, hoewel hij niet specifiek voor vrouwen is.:
BMI Calculator
Voer je gegevens in de calculator hieronder in om je BMI te bepalen.
Past dezelfde kaart bij alle vrouwen?
Hoewel een tabel nuttig kan zijn, is de BMI geen standaard concept. Afhankelijk van iemands etniciteit, gespierdheid en andere factoren, kunnen artsen verschillende grenswaarden aanbevelen.
Blanke, zwarte en Latijns-Amerikaanse vrouwen
BMI maakt geen inherent onderscheid tussen mensen met verschillende genetische achtergronden. Maar, zoals dit artikel later zal bespreken, zijn er verschillende BMI cutoffs ontwikkeld voor Aziatische en Zuid-Aziatische populaties.
Blanke, zwarte en Latijns-Amerikaanse vrouwen worden geacht een “gezond gewicht” te hebben als hun BMI tussen 18,5 en 24,9 ligt.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zou een vrouw van 1,65 meter lang bijvoorbeeld binnen een normaal BMI-bereik vallen als ze 50-68 kg woog.).
Vrouwen verschillen echter in lichaamsvorm en lichaamssamenstelling.
Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat Mexicaans-Amerikaanse vrouwen een andere verdeling van lichaamsvet hebben dan blanke of zwarte vrouwen. Bovendien hebben zwarte vrouwen meestal meer spiermassa dan blanke of Mexicaans-Amerikaanse vrouwen.
Mexicaans-Amerikaanse vrouwen hebben gemiddeld meer lichaamsmassa in hun buik. Uit een onderzoek bleek dat Mexicaans-Amerikaanse vrouwen 3-5% meer lichaamsvet en een grotere tailleomtrek hebben dan blanke of zwarte vrouwen met een vergelijkbare BMI.
Deze verschillen tussen vrouwen van verschillende etniciteiten zijn gebaseerd op gegevens die gemiddeld zijn over veel mensen.
Iemands etniciteit bepaalt echter niet zijn of haar gewicht, verdeling van lichaamsvet, aandeel spiermassa, tailleomtrek of andere lichaamsmaten. Ieder mens is anders.
Voorgesteld voor u: Gewichtsverlies vs. vetverlies: Hoe je het verschil kunt zien
Dit betekent dat zelfs als twee vrouwen dezelfde BMI hebben, ze een heel verschillende regionale verdeling van lichaamsvet en spiermassa kunnen hebben.
Bovendien erkennen onderzoekers dat het verband tussen BMI en sterfterisico veel zwakker is onder zwarte vrouwen dan onder blanke vrouwen.
Dit komt omdat de BMI een zwakkere indicator is van de hoeveelheid lichaamsvet bij zwarte vrouwen en omdat zwarte vrouwen gemiddeld een andere vetverdeling hebben dan blanke vrouwen. BMI is niet geassocieerd met vetniveaus in het bloed bij zwarte vrouwen zoals bij blanke vrouwen.
Studies hebben aangetoond dat zorgverleners zwarte vrouwen eerder verkeerd classificeren als zwaarlijvig vanwege hun hogere percentage spiermassa.
Aziatische en Zuid-Aziatische vrouwen
Onderzoek toont aan dat Aziatische en Zuid-Aziatische bevolkingsgroepen meer lichaamsvet hebben in verhouding tot hun lichaamsgewicht dan blanke bevolkingsgroepen. Gezondheidsaandoeningen zoals diabetes type 2 komen bij Aziatische bevolkingsgroepen voor bij lagere BMI-niveaus dan bij blanke bevolkingsgroepen.
Dit heeft geleid tot veranderingen in BMI cutoffs voor Aziatische populaties.
Aziatische en Zuid-Aziatische vrouwen hebben overgewicht wanneer hun BMI 23-27,5 is en worden beschouwd als zwaarlijvig wanneer hun BMI meer dan 27,5 is.
Er zijn echter verschillende BMI cutoffs voor Aziatische populaties voorgesteld.
Bodybuilders en atleten
Het BMI-systeem classificeert vrouwen met een aanzienlijke hoeveelheid spiermassa vaak verkeerd als te zwaar of zwaarlijvig, ook al is hun vetpercentage laag. Dit geldt ook voor mensen zoals bodybuilders en professionele atleten.
Dit komt omdat BMI geen onderscheid maakt tussen spiermassa en vetmassa, en daarom zouden mensen BMI niet moeten gebruiken om hun lichaamssamenstelling te meten.
Postmenopauzale vrouwen
Oudere vrouwen hebben vaak een lagere spiermassa en meer vet in hun midden dan jongere vrouwen.
Voorgesteld voor u: Body recomposition: Vet verliezen en tegelijkertijd spieren winnen
Dit komt door leeftijdgerelateerde veranderingen in hormoonspiegels, het afnemen van lichamelijke activiteit en veranderingen in de romplengte door osteoporose.
Ook al heeft een oudere vrouw dezelfde BMI als een jongere vrouw, de oudere vrouw heeft waarschijnlijk minder spiermassa en meer lichaamsvet, wat haar risico op ziektes vergroot.
Uit een onderzoek uit 2016 met 1.329 postmenopauzale vrouwen bleek dat de BMI cutoff van 30 geen accurate indicator was van obesitas in deze populatie. De onderzoekers wezen erop dat de BMI mogelijk geen obesitas aangeeft bij veel postmenopauzale vrouwen die wel obesitas hebben.
Aanbevelingen voor gewichtstoename tijdens de zwangerschap op basis van BMI
Zorgverleners raden vrouwen aan om tijdens de zwangerschap een bepaalde hoeveelheid gewicht aan te komen op basis van hun BMI vóór de zwangerschap.
Dit zijn de richtlijnen van het Institute of Medicine voor gewichtstoename tijdens de zwangerschap:
Ondergewicht (minder dan 18,5)
- Totale aanbevolen gewichtstoename: 28-40 pond (12,5-18 kg)
- Gemiddelde gewichtstoename in het tweede en derde trimester: 1 pond (0,51 kg) per week
Normaal gewicht (18,5-24,9)
- Totale aanbevolen gewichtstoename: 25-35 pond (11,5-16 kg)
- Gemiddelde gewichtstoename in het tweede en derde trimester: 1 pond (0,42 kg) per week
Overgewicht (25,0-29,9)
- Totale aanbevolen gewichtstoename: 15-25 pond (7-11,5 kg)
- Gemiddelde gewichtstoename in het tweede en derde trimester: 0,28 kg per week
Obesitas (30 of meer)
- Totale aanbevolen gewichtstoename: 5-9 kg)
- Gemiddelde gewichtstoename in het tweede en derde trimester: 0,22 kg per week
Hoewel je deze aanbevelingen als nuttige richtlijnen kunt gebruiken, is het belangrijk om samen te werken met je zorgverlener. Hij of zij kan je helpen een gezonde gewichtstoename tijdens de zwangerschap te bepalen op basis van jouw specifieke behoeften en algemene gezondheid.
Onthoud dat de richtlijnen voor gewichtstoename verschillen voor vrouwen die meer dan één baby dragen.
Samenvatting: Een “normale” BMI voor vrouwen varieert van 18,5-24,9. De BMI is echter geen nauwkeurige maat voor obesitas bij veel mensen. BMI is echter geen nauwkeurige maat voor obesitas bij veel mensen. Het is meestal geen goede indicator voor postmenopauzale vrouwen, atleten en zwarte en Latijns-Amerikaanse vrouwen.
Is BMI een goede indicator voor gezondheid?
Adolphe Quetelet, een Belgische astronoom en statisticus, ontwikkelde de BMI 180 jaar geleden. De BMI won echter niet veel aan populariteit onder onderzoekers totdat epidemioloog Ancel Keys het ontdekte als een effectieve manier om de proporties lichaamsvet op populatieniveau bij te houden.
Voorgesteld voor u: Hoeveel koolhydraten moet je per dag eten om af te vallen?
BMI gebruikt iemands lengte en gewicht om het lichaamsvet te schatten.
Problemen met BMI
Het gebruik van de BMI als maatstaf voor gezondheid is om verschillende redenen problematisch.
Hoewel sommige gezondheidsdeskundigen de BMI gebruiken om mensen in te delen op basis van lichaamsvet, wordt er eigenlijk geen rekening gehouden met lichaamsvet of vetvrije lichaamsmassa. Dit betekent dat BMI het verschil tussen spieren en vet niet herkent.
Om deze reden kan de BMI iemand met een zeer hoog percentage spiermassa categoriseren als iemand met overgewicht of obesitas, zelfs als hij weinig lichaamsvet heeft.
Een andere tekortkoming van BMI is dat het niet aangeeft waar vet in het lichaam is opgeslagen. Daarom houdt het geen rekening met variatie in vetverdeling tussen geslachten of verschillende lichaamstypen. Het houdt ook geen rekening met leeftijdsgerelateerde afname in spiermassa.
Het systeem kan een persoon met een klein postuur indelen in een gezond BMI-bereik, zelfs als hij of zij aanzienlijk buikvet heeft. Deze persoon kan echter wel een risico lopen, omdat buikvet een significant verband heeft met veel chronische ziekten en vroegtijdig overlijden.
Met andere woorden, iemand met een “gezond” BMI kan een aanzienlijk risico lopen op ziekten, chirurgische complicaties en een verhoogde mortaliteit.
Bovendien is gezondheid multidimensionaal. Er zijn veel factoren waar iemand rekening mee moet houden als hij zijn algehele gezondheid en ziekterisico beoordeelt.
Experts beweren dat de BMI een veel te simplistische maat is om te gebruiken als indicator van gezondheid.
Samenvatting: BMI houdt geen rekening met lichaamsvet of vetvrije massa. Het houdt ook geen rekening met waar vet in het lichaam is opgeslagen. Door deze problemen kan het misleidende gezondheidsinformatie geven voor sommige mensen.
Voordelen van BMI
Ondanks de belangrijke tekortkomingen is de BMI een van de meest effectieve, gemakkelijkste en goedkoopste opties voor onderzoekers om obesitas op populatieniveau te volgen, wat erg belangrijk is voor medisch onderzoek.
Bovendien correleert een hoge BMI met een hoger vetpercentage en studies hebben aangetoond dat de BMI nauwkeurig het risico op ziekte en sterfte kan bepalen bij individuen.
Mensen met een BMI die hen classificeert als zwaarlijvig lopen een aanzienlijk groter risico op vroegtijdig overlijden en het ontwikkelen van chronische ziekten, waaronder hartaandoeningen en nieraandoeningen, dan mensen binnen het “normale” BMI-bereik.
Mensen met een BMI die hen classificeert als ondergewicht lopen ook een groter risico om vroegtijdig te overlijden en ziektes te ontwikkelen.
En hoewel mensen de BMI op zichzelf niet als een betrouwbare maatstaf voor gezondheid moeten beschouwen, kunnen professionals in de gezondheidszorg de BMI gebruiken in combinatie met andere diagnostische hulpmiddelen om de gezondheid van een persoon te beoordelen en zijn of haar ziekterisico in de gaten te houden.
Andere hulpmiddelen zijn onder andere middelomtrek en laboratoriumwaarden zoals het cholesterolgehalte.
Andere manieren om gezondheid te meten
Er zijn andere, geschiktere manieren om gezondheid te meten dan BMI.
Hier zijn een paar nauwkeurigere manieren om de lichaamssamenstelling te meten:
- DEXA. Dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA) is een nauwkeurige manier om het totale lichaamsvet, de spiermassa en de botmassa te meten. Praat met je zorgverlener als je geïnteresseerd bent in een DEXA scan.
- **Lichaamsomtrek meten.**De tailleomtrek is een belangrijke indicator van het ziekterisico. Gemiddeld wordt een omtrek van meer dan 35 inch (89 cm) bij vrouwen, of meer dan 31 inch (79 cm) bij Aziatische vrouwen, in verband gebracht met een verhoogd ziekterisico.
- Skinfold calipers. Skinfold calipers zijn een andere relatief eenvoudige manier om lichaamsvet te meten. Ze kunnen echter ongemakkelijk zijn en vereisen training voordat je nauwkeurige metingen kunt doen.
Veel andere manieren om de lichaamssamenstelling te meten zijn bioimpedantiespectroscopie (BIS) en luchtverplaatsingsplethysmografie. Deze zijn echter meestal alleen beschikbaar in medische omgevingen of in bepaalde fitnesscentra.
Voorgesteld voor u: Soorten buikvet: wat het zijn en hoe buikvet te verliezen
Hoewel deze methoden de lichaamssamenstelling kunnen meten, zijn er nog veel meer factoren om rekening mee te houden als het gaat om algemene gezondheid en welzijn.
Je bloed laten testen is bijvoorbeeld heel belangrijk om je gezondheid en risico op ziekten te beoordelen.
Daarom moeten vrouwen regelmatig een arts raadplegen, die bloedonderzoek kan aanbevelen, zoals cholesteroltests, op basis van hun individuele achtergrond en gezondheidstoestand.
Bij het beoordelen van je lichamelijke en geestelijke gezondheid moet een zorgverlener ook rekening houden met je voedingspatroon, activiteitenniveau, genetica, slaapgewoonten, geestelijke gezondheid, stress en sociaaleconomische status.
Samenvatting: Nauwkeurige metingen van de lichaamssamenstelling zijn onder andere DEXA- en lichaamsomtrekmetingen. Er zijn verschillende manieren om gezondheid te meten, waarvan vele niets te maken hebben met lichaamsgewicht of lichaamssamenstelling.
Samenvatting
Hoewel deskundigen in de gezondheidszorg de beperkingen van de BMI erkennen, is het nog steeds een waardevolle maatstaf om de volksgezondheid op grote schaal te meten.
Voor individuen kan de BMI een ruwe maatstaf zijn voor gezondheid, maar het is misschien niet voor iedereen precies.
Een BMI tussen 18,5-24,9 wordt over het algemeen als gezond beschouwd voor de meeste vrouwen.
Hoewel de BMI nuttig kan zijn voor de eerste medische onderzoeken, zou het niet het enige criterium moeten zijn om iemands algehele lichaamsvet of gezondheid te beoordelen.
Onthoud dat gezondheid meer omvat dan alleen gewicht of lichaamssamenstelling. Een uitgebreide gezondheidsevaluatie moet rekening houden met factoren zoals bloedonderzoek, voedingsgewoonten, lichaamsbeweging en slaappatronen.
